حفظ و بهبود سطوح عملکرد و استقلال ، که به بهبود کیفیت زندگی فرد کمک می کند.

همچنین ، در این مرحله ، افراد مبتلا به پارکینسون ممکن است دچار سردرگمی ، هذیان و توهم شوند.  این عوارض بیماری در مراحل بعدی نیز می تواند شروع شود.

۳. آگونیست‌های دوپامین: این گروه داروهایی هستند که عمل دوپامین در مغز را تقلید می‌کنند. برخی نمونه‌ها در این زمینه عبارت‌اند از: پرامیپکسول و روتیگوتین و روپینیرول.

تنها زندگی کردن در مرحله ۴ یا بالاتر ممکن است بسیاری از کارهای روزانه را غیرممکن کند و می تواند خطرناک باشد.

کارشناسان هنوز مطمئن نیستند که علت پارکینسون چیست.  این بیماری مادام العمر است که با تغییر شیوه زندگی و درمان های پزشکی قابل کنترل است.

خوش بختانه با پیشرفت های صورت گرفته در زمینه روش های جراحی، امکان تسکین علائم شدید این بیماری وجود دارد.

استراحت کافی ، ورزش و رژیم متعادل مهم است.  گفتاردرمانی ، کاردرمانی و فیزیوتراپی نیز می توانند به بهبود ارتباطات فرد و توانایی مراقبت از خود کمک کنند.

درمان بیماری پارکینسون که اختلالی در سیستم عصبی است بسیار حیاتی است چراکه حرکات افراد را تحت تاثیر قرار می دهد. علائم این بیماری به تدریج خود را نشان می‌دهد و با لرزش کوچک در دست آغاز می‌شود.

ورزش ، پیشرفت بیماری پار کینسون را دستخوش تغییر می کند ؛ ولی برای حفظ کیفیت زندگی ، الزامی می باشد.

علائم معمولا در یک سمت بدن ظاهر می‌شوند و درنهایت، به‌سمت دیگر نیز سرایت می‌کنند. علائم پارکینسون بسیار شبیه بیماری‌های دیگری است که روی سیستم عصبی تأثیر می‌گذارند؛ بنابراین مخصوصا اگر علائم فرد خفیف باشد، تشخیص علت اصلی بیماری زمان‌بر خواهد بود.

علائم غیر حرکتی ممکن است در بسیاری از افراد نیاز به درمان اضافی داشته باشد. این علائم می توانند با پیشرفت بیماری پیشرفت کنند.

پارکینسون می‌تواند در افراد مختلف به شکل‌های متفاوتی بُروز کند. بسیاری از افراد ممکن است بیماری پارکینسون برای چیست برخی نشانه‌ها را داشته باشند؛ ولی برخی دیگر خیر.

 در این مرحله میانی ​​، ممکن است علائمی مانند موارد زیر داشته باشید:

بیماری پارکینسون به تنهایی باعث مرگ نمی شود. با این حال، علائم مربوط به پارکینسون می تواند کشنده باشد.